Ludzkość i jej sposób funkcjonowania jest projektem kolektywnej autokreacji. To my – ludzie – ustanowiliśmy ramy umowy społecznej, w której funkcjonujemy. Ustaliliśmy, co jest dla nas ważne, jakie wartości wyznajemy i jak chcemy, by społeczeństwa były zorganizowane. Zatem, możemy tę umowę na nowo zdefiniować.

W najnowszej książce “The Dawn of Everything” autorzy antropolog David Graeber oraz archeolog David Wengrow pytają retorycznie: „Co by było, gdyby zamiast opowiadać historię o tym, jak nasze społeczeństwo wypadło z jakiegoś idyllicznego stanu równości, zapytamy, w jaki sposób zostaliśmy uwięzieni w tak ciasnych konceptualnych kajdanach, że nie możemy już sobie nawet wyobrazić możliwości ponownego wymyślenia siebie?”

No właśnie. Czas na przyzwolenie sobie myśli, że ten świat możemy inaczej poukładać. Czas wyobrazić sobie świat, w którym dobrostan każdej istniejącej na tym świecie żyjącej istoty byłby możliwy do osiągnięcia, w którym istnieje sprawiedliwa redystrybucja dóbr,  istnieją prawa człowieka, a w tym i prawa kobiet i wszelkich mniejszości; w którym traktujemy humanitarnie zwierzęta; w którym razem budujemy globalne społeczeństwo obywatelskie. 

Jest to niezwykle istotne zwłaszcza teraz, bowiem żyjemy w wyjątkowo trudnych czasach nagromadzenia i nawarstwienia kryzysów. Kryzysów, które pokazują że ta kwestia jest paląca i konieczna do przemyślenia.  Zarówno pandemia, kryzys klimatyczny, rosnąca inflacja na całym świecie, zwiększający się problem z dostępem do czystej wody i czystego powietrza, ginące gatunki zwierząt i roślin, marnotrawienie 60% produkowanej żywności, podczas gdy przy tak przeludnionej ziemi niedługo zabraknie jedzenia, powodują że coraz mocniej dociera do nas wszystkich fakt, że musimy na nowo ustalić globalną umowę społeczną. Wzrost gospodarczy nie może być już wyznacznikiem dobrobytu. Potrzebujemy nowych ścieżek tworzenia systemu współpracy, zależności gospodarczych, redystrybucji, wymiany, który pomógłby nam uratować naszą planetę, a na niej ludzi, zwierzęta i rośliny przed katastrofą. Musimy zacząć działać nie tylko lokalnie, ale również globalnie, ponad podziałami państwowymi, religijnymi czy etnicznymi.

Wśród wielu aktywności zawodowych na świecie istnieje jedna, która odznacza się szczególnym myśleniem i działaniem nastawionym na poprawę dobrostanu poszczególnych podmiotów z jednoczesnym uwzględnieniem poszanowania innych. Jednocześnie aktywność ta bardzo często zawiera myślenie glokalne - łączące myślenie globalne i lokalne. Chodzi mianowicie o aktywność aktywistyczną. Jeśli mamy uratować ten świat, potrzebujemy zacząć słuchać głosów  ludzi zajmujących się aktywizmem. Nauczyć się ich sposobu myślenia, poznać ich ścieżki działania i zrozumieć ich plan na przyszłość. Aktywistki i aktywiści są jak papierki lakmusowe, które wyczuwają kierunki potrzebnych zmian. Nie myślą kategoriami “maksymalizacji zysku”, ale przede wszystkim potrzebami poszczególnych istot, podmiotów czy planety. Świat teraz bardzo mocno potrzebuje jasnych dyrektyw, jak poradzić sobie z obecnie panującą sytuacją. Dopuszczając do głosu aktywistów, a zwłaszcza aktywistki, mamy szansę zrozumieć w którym kierunku powinniśmy działać na skalę zarówno lokalną jak i globalną.

Dlaczego właśnie aktywistki? Bowiem to kobiety przez większość rozwoju historii ludzkości nie miały dostępu do dwóch niezwykle ważnych we współczesnym świecie faktorów: władzy i pieniędzy, a jednak bardzo często dawały sobie radę i wprowadzały zmiany, które brały pod uwagę nie tylko czubek ich własnego nosa, ale całe otoczenie, społeczność, ekosystem. Dlatego to przede wszystkim kobiety, które działają niezależnie od przeciwności losu, polityki, władzy czy pieniędzy, powinny stać się dla nas role models w tych trudnych czasach. One również bardzo często odznaczają się szczególnymi cechami charakteru, kompetencjami miękkimi które powinny stać się obowiązkowymi cechami przyszłych liderek i liderów. Aktywistki, społeczniczki przywracające znaczenie działaniom prospołecznym, które jak ten wspomniany papierek lakmusowy wychwytują konieczne i potrzebne dla nas  kierunki zmian, powinny stać się dla nas – społeczeństwa – autorytetkami.

W 2018 roku rozpoczęłam realizację inicjatywy Entuzjastki, polegającą m.in. na stworzeniu 100 video-wywiadów z kobietami z całej Polski, które przywracają znaczenie działaniom prospołecznym. Obecnie cała seria dokumentalna jest dostępna do obejrzenia na platformie CANAL+. Proces realizacyjny tej inicjatywy dał początek pomysłowi tej książki. Wierzę, że poszerzenie pola badawczego o alternatywne formy liderowania pozwoli nakreślić i przybliżyć nieco wizję nowej formy współorganizowania się społecznego tak, abyśmy mogli zacząć wspólnie wymyślić siebie i świat na nowo